Verrassing!
Door: Elise Kaak
Blijf op de hoogte en volg Elise
21 Maart 2017 | Suriname, Paramaribo
Ken je dat? Meteen nadat je wekker is afgegaan je bed uit komen, fluitend en vol frisse moed de dag trotseren. Nee? Ik ook niet. Ochtendhumeur, iets waar ik altijd al last van heb. Hoe lang ik ook slaap, de eerste twee uur na het verlaten van mijn bed, ben ik niet aanspreekbaar. Mijn vader zegt dan altijd: 'vriendelijkheid kost niets’, maar bij mij kost dat op dat moment heel veel. Sanne heeft een tijdje terug het lef gehad om mij te wekken door het nummer ‘Begin de dag met een dansje’ door de hut heen te beuken. Erg gezellig was het die ochtend niet.
Een tijdje terug werd ik door Iris wakker gemaakt met de vraag of ik even een vies beest uit de tuin kon verwijderen. Met mijn slaperige hoofd snauwde ik dus dat ze Sanne maar moest vragen, want wat deed ze op dit belachelijke tijdstip nog in de tuin. Toch bleef ze maar aandringen en besloot ik mijn bed uit te komen. Eenmaal buiten kon ik mijn ogen niet geloven en was mijn slaaphumeur als sneeuw voor de zon verdwenen. Het was Niels!!! Speciaal voor mij als verrassing gekomen. Sanne, Iris en de jongens hebben vijf weken lang hun mond weten te houden, want ik wist van niets!
Inmiddels vertoeven wij al dik een weekje in het appartementje onder de jongens en hebben we al een paar keer kunnen genieten van de zangkunsten van Wesley. Dat is weer eens wat anders dat dat Franse gepiep van de bovenbuurvrouw aan de andere kant. Ook genieten we van de hondjes (Boaz en Jazz) van de huisbaas die continu over het hek klimmen en vervolgens elke ochtend de deurmat vol poepen. De eerste vier weken hebben wij de jongens overigens wijsgemaakt dat deze hondjes Barry en Frederik heten en ze geloofden het ook nog. Daarna bedachten ze zich dat Frederik eigenlijk toch wel een vreemde naam was voor een hond en begonnen ze vragen te stellen.
Naast deze dagelijkse taferelen, heb ik afgelopen weken ook mooie plekken bezocht met Niels.
Dinsdag zijn we soepschildpadden wezen spotten bij Braamspunt. Dit was echt een bijzondere ervaring, want je ziet de enorme schildpadden echt eieren leggen en terug naar de zee kruipen.
Afgelopen weekend zijn we samen met Rudi, Joey en Tommy naar de jungle geweest om een paar dagen back to the basics te gaan. Zelf gevangen vis koken op een zelfgemaakt kampvuurtje en kanoën in het donker door het regenwoud. Super bijzonder om een keer meer te maken, maar deze Tarzan was blij dat ze zondag weer onder een warme douche stond. Toen ik trouwens onderweg bij de Indianen even naar de wc wilde, was de wc bezet door een dikke vogelspin. Mega vies, dus ben ik maar in de bosjes gaan zitten in de hoop dat daar geen beesten zaten.
Ook hebben we met de rest van de groep Holi Phagwa gevierd. Wat een geweldig feest was dat! Gehuld in onze witte shirtjes, zijn we naar de Palmentuin gegaan. Iedereen gooide met gekleurd poeder en na een uurtje waren we allemaal bijna onherkenbaar. De volgende ochtend stond ik wel met blauw haar voor de klas, maar sommige leerlingen hadden ook nog alle kleuren van de regenboog op hun gezicht. Niet erg, dus.
Vanavond is de laatste avond met Niels, want morgen zit vriendjelief helaas alweer in het vliegtuig terug naar huis. Super tof dat hij geweest is. Ik kan niet wachten om het land ook aan al het andere bezoek te gaan laten zien! Super leuk om lekker als gids te spelen.
Op stage gaat het ook goed. Mijn eerste lessen Nederlands zitten erop en het bevalt erg goed. Mijn begeleidster, mevrouw Rose, geeft goede feedback en helpt me met alles. Het is alleen lastig dat ik zelf geen boeken heb, want de school heeft nu eenmaal weinig middelen. Sommige leerlingen hebben zelfs geen boek, omdat ze dat niet kunnen betalen. Heel erg sneu en natuurlijk ook gewoon lastig. Toch krijg ik de manier van lesgeven hier steeds meer onder de knie. In plaats van veel praten, schrijf ik enorm veel op het bord. Op deze manier voorkom ik verwarring, want soms begrijpen leerlingen dingen niet door mijn Nederlandse accent. Met krijtjes schrijven was in het begin echt moeilijk, maar nu gaat het goed en schrijf ik duidelijk en recht. Krijg er trouwens wel dikke spierpijn van. Mis mijn digibord soms wel. Wat een verwend ding ben ik ook. Na een lesuur ben je door dat krijt dus helemaal veranderd in een grote stofwolk, maar iedereen klopt zichzelf altijd even uit op het schoolplein. Dan kan je er het uur daarna weer tegenaan. Het is echt leuk om werkvormen uit te proberen met de leerlingen, omdat ze dat niet gewend zijn. Ik moet ook echt een beroep doen op mijn improvisatievermogen en creativiteit om zonder materiaal een leuke les te geven. Super leerzaam! Ook leer ik hier om heel assertief te zijn en om veel initiatief te tonen. Natuurlijk doe je dat op elke stage, maar hier moet je het echt heel erg veel doen, omdat je anders gewoon de hele dag niets te doen hebt. In het begin was dat even lastig, maar nu gaat me dit goed af. Ik krijg af en toe wel nog boze blikken, omdat ik het volkslied, gezongen in het Sranan Tongo en niet in het Nederlands, nog niet helemaal ken. Nog even oefenen thuis, dan zing ik volgende week de sterren van de hemel.
Een tijdje terug werd ik door Iris wakker gemaakt met de vraag of ik even een vies beest uit de tuin kon verwijderen. Met mijn slaperige hoofd snauwde ik dus dat ze Sanne maar moest vragen, want wat deed ze op dit belachelijke tijdstip nog in de tuin. Toch bleef ze maar aandringen en besloot ik mijn bed uit te komen. Eenmaal buiten kon ik mijn ogen niet geloven en was mijn slaaphumeur als sneeuw voor de zon verdwenen. Het was Niels!!! Speciaal voor mij als verrassing gekomen. Sanne, Iris en de jongens hebben vijf weken lang hun mond weten te houden, want ik wist van niets!
Inmiddels vertoeven wij al dik een weekje in het appartementje onder de jongens en hebben we al een paar keer kunnen genieten van de zangkunsten van Wesley. Dat is weer eens wat anders dat dat Franse gepiep van de bovenbuurvrouw aan de andere kant. Ook genieten we van de hondjes (Boaz en Jazz) van de huisbaas die continu over het hek klimmen en vervolgens elke ochtend de deurmat vol poepen. De eerste vier weken hebben wij de jongens overigens wijsgemaakt dat deze hondjes Barry en Frederik heten en ze geloofden het ook nog. Daarna bedachten ze zich dat Frederik eigenlijk toch wel een vreemde naam was voor een hond en begonnen ze vragen te stellen.
Naast deze dagelijkse taferelen, heb ik afgelopen weken ook mooie plekken bezocht met Niels.
Dinsdag zijn we soepschildpadden wezen spotten bij Braamspunt. Dit was echt een bijzondere ervaring, want je ziet de enorme schildpadden echt eieren leggen en terug naar de zee kruipen.
Afgelopen weekend zijn we samen met Rudi, Joey en Tommy naar de jungle geweest om een paar dagen back to the basics te gaan. Zelf gevangen vis koken op een zelfgemaakt kampvuurtje en kanoën in het donker door het regenwoud. Super bijzonder om een keer meer te maken, maar deze Tarzan was blij dat ze zondag weer onder een warme douche stond. Toen ik trouwens onderweg bij de Indianen even naar de wc wilde, was de wc bezet door een dikke vogelspin. Mega vies, dus ben ik maar in de bosjes gaan zitten in de hoop dat daar geen beesten zaten.
Ook hebben we met de rest van de groep Holi Phagwa gevierd. Wat een geweldig feest was dat! Gehuld in onze witte shirtjes, zijn we naar de Palmentuin gegaan. Iedereen gooide met gekleurd poeder en na een uurtje waren we allemaal bijna onherkenbaar. De volgende ochtend stond ik wel met blauw haar voor de klas, maar sommige leerlingen hadden ook nog alle kleuren van de regenboog op hun gezicht. Niet erg, dus.
Vanavond is de laatste avond met Niels, want morgen zit vriendjelief helaas alweer in het vliegtuig terug naar huis. Super tof dat hij geweest is. Ik kan niet wachten om het land ook aan al het andere bezoek te gaan laten zien! Super leuk om lekker als gids te spelen.
Op stage gaat het ook goed. Mijn eerste lessen Nederlands zitten erop en het bevalt erg goed. Mijn begeleidster, mevrouw Rose, geeft goede feedback en helpt me met alles. Het is alleen lastig dat ik zelf geen boeken heb, want de school heeft nu eenmaal weinig middelen. Sommige leerlingen hebben zelfs geen boek, omdat ze dat niet kunnen betalen. Heel erg sneu en natuurlijk ook gewoon lastig. Toch krijg ik de manier van lesgeven hier steeds meer onder de knie. In plaats van veel praten, schrijf ik enorm veel op het bord. Op deze manier voorkom ik verwarring, want soms begrijpen leerlingen dingen niet door mijn Nederlandse accent. Met krijtjes schrijven was in het begin echt moeilijk, maar nu gaat het goed en schrijf ik duidelijk en recht. Krijg er trouwens wel dikke spierpijn van. Mis mijn digibord soms wel. Wat een verwend ding ben ik ook. Na een lesuur ben je door dat krijt dus helemaal veranderd in een grote stofwolk, maar iedereen klopt zichzelf altijd even uit op het schoolplein. Dan kan je er het uur daarna weer tegenaan. Het is echt leuk om werkvormen uit te proberen met de leerlingen, omdat ze dat niet gewend zijn. Ik moet ook echt een beroep doen op mijn improvisatievermogen en creativiteit om zonder materiaal een leuke les te geven. Super leerzaam! Ook leer ik hier om heel assertief te zijn en om veel initiatief te tonen. Natuurlijk doe je dat op elke stage, maar hier moet je het echt heel erg veel doen, omdat je anders gewoon de hele dag niets te doen hebt. In het begin was dat even lastig, maar nu gaat me dit goed af. Ik krijg af en toe wel nog boze blikken, omdat ik het volkslied, gezongen in het Sranan Tongo en niet in het Nederlands, nog niet helemaal ken. Nog even oefenen thuis, dan zing ik volgende week de sterren van de hemel.
-
21 Maart 2017 - 16:53
Hennie Kaak:
Prachtig verhaal Tarzan !! -
21 Maart 2017 - 17:11
Truus:
Ga zo door! -
21 Maart 2017 - 19:31
Henk:
Bedankt Elise voor je schitterende verhalen, heb al heel veel van de wereld gezien maar
jou land nog niet, je maakt me erg nieuwschierig ik ga me er verder in verdiepen.
Kijk uit naar je volgende verhaal, heel veel plezier nog de komende maanden -
21 Maart 2017 - 20:13
Ineke En Jos:
Alweer een schitterend reisverhaal.
Wat op schrift staat kan nog steeds niet op tegen de ervaringen die je daar meemaakt.
Sommige belevenissen zijn niet te beschrijven. -
21 Maart 2017 - 21:47
Yvonne:
Klinkt weer fantastisch! Ik kan al bijna gaan aftellen, kan niet wachten om ook een tour te krijgen van 'gids Elise' en zo Suriname te gaan verkennen. Geniet er weer van! Liefs Yvonne -
22 Maart 2017 - 21:59
Marlies:
Mooi verhaal weer Elise, we krijgen er steeds meer zin in om alles wat jij beschrijft zelf te gaan bekijken. We zijn zelfs "Een tuintje in mijn hart" in de bios gaan kijken om alvast in de stemming te komen. Fijn dat je het daar nog steeds zo goed naar je zin hebt. Veel plezier en tot gauw ziens! -
23 Maart 2017 - 00:21
Wesley Houwen:
Graag gedaan!
Ik zing graag nog een keer voor je. -
23 Maart 2017 - 08:56
Niels Van Der Velden :
Ik heb de afgelopen 12 dagen super met je kunnen genieten! Erg fijn om een klein onderdeel te kunnen zijn van jouw Suriname ervaring! -
24 Maart 2017 - 11:50
Kees-Jan:
Wat een leuke verrassing! En dan bedoel ik niet de spin op de WC... Zo te lezen krijg je nog meer visite: veel plezier. Succes ook op school, ik ben benieuwd hoe het lesgeven zal gaan: schrijf je daar snel eens wat over?
Mooi weekend,
Kees-Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
